اختلال بلع در بزرگسالان
اختلال بلع در بزرگسالان یا دیسفاژی یک اصطلاح پزشکی گسترده است که برای توصیف مشکل در بلع استفاده می شود. بیشتر اوقات، ما حتی به قورت دادن غذا یا مایعات اصلا فکر نمی کنیم و به مانند تنفس یک عمل غیر ارادی می نماید. البته، ممکن است هنگام قورت دادن یک قرص بزرگ تردید کنید یا زمانی که چیزی در لوله مری برود دچار سرفه شوید. اما به طور معمول، بلع بعد از تنفس طبیعت دوم است. این می تواند با افزایش سن تغییر کند. برخی از سالمندان در بلع غذا و مایعات مشکل دارند.
این اختلال به عنوان دیسفاژی شناخته می شود. دلایل مختلفی دارد، از ساده و قابل حل تا جدی. در همه موارد، بحث بلع موضوعی است که باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا مشکل در بلع می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی عمده‌ای مانند کم‌آبی، سوء تغذیه، خفگی یا ذات‌الریه آسپیراسیون (ورود غذا یا مایعات به مجاری هوایی و ایجاد باکتری) شود.
علل دیسفاژی معمولاً از مشکلات مری یا عضله گلو و گاهی اوقات زبان و یا ماهیچه های گونه ناشی می شود. درک علائم دیسفاژی مهم است. با وجود دیسفاژی مری، ممکن است احساس کنید غذا یا مایعی در قاعده گلو یا قفسه سینه شما گیر کرده است. علل مختلفی برای دیسفاژی مری وجود دارد که عبارتند از:
با دیسفاژی دهان و حلق (دهان و گلو)، ممکن است هنگام بلع احساس خفگی به شما دست دهد یا سرفه کنید. دیسفاژی گلو می تواند ناشی از شرایطی از جمله موارد زیر باشد:
دیسفاژی مشکل در بلع است. اگر دیسفاژی دارید، ممکن است درد را نیز تجربه کنید. این مشکل می تواند از ناراحتی خفیف هنگام بلع غذا و یا مایعات تا ناتوانی کامل در بلع متغیر باشد. افراد مبتلا به دیسفاژی ممکن است جویدن، نوشیدن، مکیدن و مدیریت بزاق برای شان چالش برانگیز باشد. این اختلال زمانی اتفاق می افتد که در کنترل عصبی یا عضلانی یا ساختارهای درگیر در هر بخشی از فرآیند بلع، مشکل وجود داشته باشد. دیسفاژی یک نگرانی جدی پزشکی است زیرا می تواند از دریافت آب و غذای کافی برای سالم ماندن افراد جلوگیری کند و همچنین می تواند باعث خفگی یا پنومونی آسپیراسیون شود.
هر کسی ممکن است به دیسفاژی مبتلا شود، اما در بزرگسالان مسن‌تر شایع‌تر است. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان هر یک از علائم و نشانه های زیر را تجربه می کنید، بهتر است با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید:
توجه به دیسفاژی بسیار مهم است، زیرا می تواند مشکلات جدی برای افراد ایجاد کند، از جمله:
بسیاری از موارد دیسفاژی را می توان درمان یا مدیریت کرد. برنامه درمانی یا مدیریتی فرد بستگی به این دارد که چه چیزی باعث دیسفاژی شده است. پزشک ممکن است شما را به یک آسیب شناس گفتار و زبان ارجاع دهد که اختلالات بلع را ارزیابی و درمان می کند یا این آزمایش ها را توصیه کند:
اگر دیسفاژی اوروفارنکس (دهان و گلو) تشخیص داده شود، پزشک ممکن است شما را به یک گفتاردرمانگر ارجاع دهد. درمان های شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
در صورت تشخیص دیسفاژی مری، درمان های زیر ممکن است در نظر گرفته شوند:
متخصصان گفتاردرمانی می توانند برای اطمینان از ایمن و لذت بخش بودن زمان غذا برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به دیسفاژی، کمک کننده باشند.
از آنجایی که خوردن و آشامیدن بخش‌های زیادی از بدن را درگیر می کنند، متخصصان گفتاردرمانی به عنوان بخشی از یک تیم چند رشته‌ای برای حمایت از افراد مبتلا به دیسفاژی کار می‌کنند. این تیم می تواند شامل پزشکان عمومی، کاردرمانگران، فیزیوتراپیست ها، متخصصان تغذیه و پرستاران باشد.
هنگام کار با مراجع مبتلا به دیسفاژی، گفتاردرمانگر مداخله او را با نیازهای منحصر به فرد هر شخص تنظیم می کند که می توانند شامل رویکردهای زیر باشند:
قبل از اینکه گفتاردرمانگر توصیه هایی را ارائه دهد، به محیط فعلی و نحوه خوردن و آشامیدن فرد نگاه می کند که می تواند شامل موارد زیر باشد:
با در نظر گرفتن این عوامل، گفتاردرمانگر می تواند تصویر بزرگتری از اختلال را ببیند. این امر به آنها کمک می‌کند تا انتخاب کنند از کدام استراتژی‌های درمانی استفاده کنند و چه حمایت‌های دیگری ممکن است مورد نیاز باشد.
چندین استراتژی و درمان وجود دارد که متخصص گفتاردرمانی می تواند برای کمک به افراد مبتلا به دیسفاژی استفاده کند. یکی از استراتژی‌های متداول این است که مواد غذایی و مایعات با بافت ضخامت های متفاوت (مانند خرد شده، قیمه شده، پوره شده) برای کاهش خطر خفگی یا ورود غذا یا نوشیدنی به مجاری تنفسی ارائه شود.
غذاها و نوشیدنی ها می توانند از نظر بافت و قوام بسیار متفاوت باشند. متخصص گفتاردرمانی از قضاوت تخصصی خود استفاده می کند تا مشخص کند کدام بافت، سازگاری بهتری برای فرد دارد. راهبردهای دیگر شامل ایجاد حرکات دهانی مانند بستن لب یا حرکت زبان و راهبردهای جبرانی مانند نوشیدن یک جرعه مایعات یا استفاده از بطری دارای آبنوش مخصوص با سرعت جریان کمتر است.
ضروری است که والدین، مراقبان، خانواده ها در مورد ایمنی و بدون استرس بودن زمان صرف غذا آموزش ببینند.
متخصص گفتاردرمانی، اطلاعات ضروری را در مورد چگونگی خوردن و نوشیدن با شبکه پشتیبانی افراد (یعنی خانواده و اطرافیان) به اشتراک می گذارد. گفتاردرمانگر به آنها نشان می دهد که چگونه غذاها و نوشیدنی ها از نظر بافت و قوام متفاوت هستند، به طوری که کسانی که در وعده های غذایی افراد دخیل هستند از مناسب بودن آن مطمئن باشند.
اگر فرد قبلاً داروهای خوراکی را با آب مصرف می کرد، اکنون باید آنها را با یک نوشیدنی غلیظ ببلعد. یا باید قرص ها را خرد کرده و با غذای غلیظ تری مانند پودینگ مخلوط کنید. قرص ها معمولاً طعم بسیار منزجر کننده ای دارند، به خصوص زمانی که پوشش روی آنها وجود دارد. استفاده از پودینگ شکلاتی یا وانیلی یا چیزهای شیرین دیگر برای پوشاندن طعم بد همیشه ایده خوبی است.
یک نکته مهم: برخی از قرص‌ها با عنوان «خرد نشوند» برچسب‌گذاری شده‌اند، بنابراین همیشه در مورد داروهایی که بزرگسالان مصرف می‌کنند با داروساز صحبت کنید که آیا قرص‌های آنها را می‌توان خرد کرد و آیا باید از مخلوط کردن آنها با چیز خاصی اجتناب کنید یا خیر. یک “سوسپانسیون خوراکی” (نسخه مایع) به عنوان داروی بزرگسالان ممکن است جایگزین بهتری باشد زیرا به راحتی می توان آن را غلیظ کرد.
بسته به وضعیت افراد مسن، گفتاردرمانگر ممکن است به شما توضیح دهد که استفاده از نی برای بیماران دیسفاژی به طور کلی ایده خوبی نیست.
برای افرادی که در نوشیدن مشکل دارند، استفاده از نی ممکن است کمک مفیدی به نظر برسد، اما نی احتمال بیشتری دارد که سرعت جریان مایعات را در دهان افزایش دهد. این امر باعث می‌شود که ماهیچه‌های ضعیف، برای اینکه مایع را از لوله مناسب پایین بیاورند کار مشکل تری داشته باشند که ممکن است منجر به خفگی یا آسپیراسیون شود.
هیدراتاسیون (آبرسانی) سالم برای هر کسی که از یک فرد مسن مراقبت می کند، نکته ای کلیدی است. با تشخیص دیسفاژی، تمام آب و نوشیدنی ها باید غلیظ شوند.
نوشیدن مایعات غلیظ از نوشیدن مایعات با غلظت کمتر، زمان بیشتری طول می کشد، بنابراین مدیریت هیدراتاسیون سالم نیاز به صبر و حتی توجه بیشتر شما دارد. عوامل غلیظ کننده ممکن است به صورت ژل یا پودری باشند که با یک نوشیدنی مخلوط می شوند و معمولاً در داروخانه ها یا به صورت آنلاین یافت می شوند.
بستنی و ژله مانند دسرهای اصلی برای افراد مسن به نظر می رسند، اما وقتی صحبت از جلوگیری از آسپیراسیون با رژیم دیسفاژی به میان می آید، آنها حذف می شوند!
چرا؟ چون بستنی و ژله هر دو می توانند در دهان ذوب شوند و به مایع رقیق تبدیل شوند که در صورت بلعیدن ممکن است باعث آسپیراسیون شود. برای افراد مبتلا به دیسفاژی، از نظر فیزیکی زبان و فک آنها زمان بیشتری می برد تا غذاها را برای بلع به پشت گلو برسانند و زمان بیشتری برای ذوب شدن موادی مانند بستنی و ژله به مایع رقیق خطرناکی باقی می ماند.
برای بسیاری از بیماران دیسفاژی، دریافت کالری کافی و همچنین ویتامین ها و مواد معدنی به یک چالش سخت تبدیل می شود.
برای بیماران دیسفاژی بسیار مهم است که هنگام خوردن و آشامیدن کاملاً قائم بنشینند. این امر به بلع موفقیت آمیز غذا و نوشیدنی کمک می کند.
اگر فرد روی تخت بیمارستان، ویلچر یا روی صندلی است، ممکن است لازم باشد پشتی او را تنظیم کنید یا به او کمک کنید هنگام غذا خوردن و نوشیدن سر خود را بالا نگه دارد.
برای افرادی که علائم دیسفاژی همراه با بیماری های مزمن مانند ام اس یا پارکینسون دارند، ضعف شدید می تواند زمان خوردن بیش از 15 دقیقه در یک وعده را طاقت فرسا کند.
هرچه فرد خسته تر باشد، بلع صحیح غذا و نوشیدنی برای آنها سخت تر خواهد بود.
یک متخصص گفتاردرمانی ممکن است به آنها توصیه کند که برای مدت کوتاهی در طول روز بخورند و بنوشند.
آزمایشات و مشاوره های مفید با متخصصان گفتاردرمانی و متخصصان تغذیه و همچنین 7 نکته فوق ابزارهای مورد نیاز برای حفظ سلامتی افراد را در اختیار شما قرار می دهد.
شما می توانید بهترین خدمات گفتاردرمانی در منزل را توسط متخصصان مجرب و دارای تأییده سازمان نظام پزشکی، از ما بخواهید. تنها کافیست درخواست تماس خود را با کلیک بر روی لینک گفتاردرمانی در منزل ثبت کنید تا کارشناسان ما در اسرع وقت با شما ارتباط گرفته و مشاوره های لازم را به شما ارائه دهند.
آیا تا به حال حس کرده‌اید که درک مفاهیم ساده ریاضی برای شما یا کودکتان…
تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا خواندن یک متن یا درک…
شاید تا حالا برای شما پیش آمده باشد که بخواهید مطلبی بنویسید و کلمات زیبایی…
مچ پای ما از استخوان‌های ریز و ظریفی تشکیل شده است که در اثر ضربه…
درای نیدلینگ یا سوزن خشک نوعی درمان است که برای رفع درد و مشکلات حرکتی…
یکی از مشکلاتی که بسیاری از افراد ممکن است دچار آن شوند، سیاتیک نام دارد.…