کاردرمانی ضایعه نخاعی در منزل
کاردرمانی ضایعه نخاعی در منزل بر تسهیل انتقال به زندگی روزمره متمرکز است. بیماران ضایعه نخاعی می توانند با تمرین فعالیت های روزمره و استفاده از تجهیزات تطبیقی استقلال خود را به حداکثر برسانند. کاردرمانی ضایعه نخاعی در منزل موانع موجود برای بیمار را کاهش می دهد، استقلال و عزت نفس را بالا برده و توانبخشی را تسهیل می نماید.
نخاع در امتداد مغز ماست و اعصاب مورد نیاز برای انتقال پیام ها از مغز به بقیه بدن و بالعکس را در خود جای داده است. هنگامی که نخاع آسیب می بیند، این پیام ها قابل انتقال نیستند و منجر به کاهش توانایی کنترل آزادانه حرکت و دریافت مجدد پیام های حسی توسط مغز می شود.
میزان تغییر حرکت و احساس، بستگی به محل آسیب دارد و ناحیه تحت تأثیر زیر محل آسیب دیده است قرار می گیرد. آسیب به نخاع می تواند در اثر ضربه ای مانند تصادف، عفونت یا بیماری حادث شود.
اگر صدمه ای در ناحیه گردن رخ دهد، احتمال دارد که هر 4 اندام و احتمالاً برخی از عضلات تنه تحت تأثیر قرار گیرند، که به آن تتراپلژی می گویند. اگر آسیب در ناحیه پشت باشد، به احتمال زیاد پاها و احتمالاً برخی از عضلات تنه تحت تأثیر قرار می گیرند، به این حالت پاراپلژی گفته می شود.
آثار ضایعه نخاعی می تواند متفاوت باشد اما به صورت کلی کاهش حرکت باعث ایجاد چالش در زندگی روزمره می شود. در زیر به برخی از این چالش ها اشاره شده است:
اگر می خواهید بیشتر بدانید که چگونه ما به عنوان کاردرمانگر می توانیم به مردم در غلبه بر مشکلات رایج مرتبط با ضایعه نخاعی کمک کنیم، مطالب مفیدی را در ادامه این صفحه خواهید یافت.
کاردرمانگران با بیماران روی فعالیت هایی که وقت آنها را پر می کند کار می کنند و به آنها کمک می کند تا آنجا که ممکن است در این فعالیت ها شرکت کنند. این شامل یادگیری فعالیت های روزمره بیشتر برای بیماران و یافتن راهی برای افزایش مشارکت آنها در این فعالیت ها است.
همانند فیزیوتراپی، کاردرمانی در منزل نیز می تواند از تمرینات مخصوص و تکراری برای بازیابی تحرک استفاده کند. تکرار بسیار مهم است زیرا به جرقه زدن پلاستیسیته عصبی کمک می کند. مکانیزمی که سیستم عصبی مرکزی برای بازسازی مجدد خود و بازیابی عملکرد پس از آسیب استفاده می کند.
بر خلاف فیزیوتراپی، کاردرمانی با استفاده از تکنیک ها و تمرینات عملی، مبتنی بر فعالیت، رویکردی جامع تر اتخاذ می کند تا توانایی فرد برای مشارکت در زندگی روزمره را بهبود بخشد. به عنوان مثال، ممکن است بیمار نحوه برخاستن از تخت یا مسواک زدن را تمرین کند.
کاردرمانی از هر دو استراتژی ترمیمی و جبرانی برای بهینه سازی استقلال و به حداقل رساندن عوارض پس از آسیب نخاعی استفاده می کند.
استراتژی های ترمیمی بر بازیابی عملکردهای فیزیکی متاثر از آسیب نخاعی متمرکز است. در حالی که آسیب به نخاع دائمی است، عملکردهای حرکتی و حسی را می توان به دلیل نوروپلاستیسیته نخاعی دوباره یاد گرفت.
با این حال، تنها مسیرهای عصبی بدون آسیب قادر به پلاستیسیته عصبی هستند. بنابراین، کسانی که آسیب های شدیدتر یا کامل نخاع دارند ممکن است بهبود عملکرد محدودی داشته باشند.
در چنین مواردی، یک کاردرمانگر باید خلاق باشد و از استراتژی های جبرانی استفاده کند: روش های جدیدی برای انجام کارهای روزمره. این امر ممکن است شامل تغییر محیط، سازگاری فعالیت یا آموزش بیمار در مورد تکنیک ها و تجهیزات جبرانی باشد.
متخصصان کاردرمانی در سراسر دوران مراقبت از بیماران ضایعه نخاعی خدمات ارائه می دهند.
یک کاردرمانگر می تواند آتل و برنامه های ورزشی برای حفظ موقعیت عملکردی، جلوگیری از انقباضات و حفظ زیبایی ارائه دهد.
متخصصان کاردرمانی دانش لازم در مورد نیازهای مسکن بیماران ضایعه نخاعی را دارند. کاردرمانگرها با مراجعه کننده کار می کنند تا یاد بگیرند که چگونه می خواهند و چگونه می توانند در محیط خانه خود زندگی کنند و سپس توصیه هایی برای سازگار کردن خانه با خود بیمار را ارائه می دهند. این کار می تواند شامل کارهای مهمی مانند مناسب سازی حمام و آشپزخانه، نصب آسانسورها و بالابرها، عریض کردن در ورودی و ایجاد سطح شیب دار باشد.
به احتمال زیاد مواردی از تجهیزات تخصصی وجود دارد که برای کمک به بیماران ضایعه نخاعی برای دستیابی به پتانسیل و استفاده حداکثری از روز خود مورد نیاز است. این تجهیزات می تواند صندلی و تخت باشد یا ممکن است سیستم های کنترل محیطی باشد که به بیمار این امکان را بدهد که تلویزیون، رادیو، چراغ ها یا پرده ها را از روی صندلی خود کنترل کند. ویلچرها بخش مهمی از حمایت از بیماران ضایعه نخاعی را ایفا می کنند.
اگر حرکت اختیاری کاهش یابد، یک متخصص کاردرمانی باید به نحوه استفاده از تجهیزات یا حرکت بیماران برای تسهیل حرکت بین ویلچر، تخت، توالت، حمام یا صندلی توجه کند. این می تواند با استفاده از بالابرها و تسمه ها و همچنین اطمینان از آموزش همه طرف ها در مورد استفاده ایمن و مناسب از آن ها صورت گیرد.
اهداف توانبخشی هر فرد منحصر به فرد است. یک متخصص کاردرمانی این اهداف را در آغاز پروسه درمانی شناسایی کرده و برنامه ای برای دستیابی به آنها به مراجعه کننده خود ارائه می دهد.
در زمان مناسب، یک مراجعه کننده ممکن است مایل باشد که به شغل خود بازگردد. یک کاردرمانگر شغل قبلی و مهارت ها و اهداف فعلی را تجزیه و تحلیل کرده و برنامه بازگشت به کار را با مراجعه کننده خود طراحی می کند.
بیماران نباید برای بازگشت به محل کار یا مدرسه عجله داشته باشند. بلکه زمانی که احساس آمادگی جسمی و روحی می کنند، باید بازگردند.
کاردرمانگران در حل مسئله عالی هستند و برای مدتی مداوم با مراجعین کار می کنند تا به آنها کمک کنند که بر چالش هایی که آسیب نخاعی برای زندگی آنها ایجاد می کند، فائق آیند.
استراتژی های جبرانی معمولاً شامل استفاده از ابزارهای تطبیقی برای جبران عملکرد از دست رفته است. در حالی که برای بیماران ضایعه نخاعی مشارکت در کاردرمانی و فیزیوتراپی مهم است، این فعالیت های جبرانی دارای کاربرد مستقیم و در دنیای واقعی هستند و آنها را بسیار مهم می کند. در ادامه، ما به راهکارهای جبرانی مؤثری که بیماران آسیب نخاعی می توانند از طریق کاردرمانی یاد بگیرن اشاره می کنیم:
انواع زیادی از ظروف تطبیقی برای بیماران مبتلا به ضایعه نخاعی با اختلالات حرکتی اندام فوقانی وجود دارد. به عنوان مثال، برای کسانی که نمی توانند چنگ بزنند برخی از ظروف تطبیقی مانند قاشق و چنگال وجود دارند که دور ساعد پیچیده می شوند و برخی دیگر می توانند یک دسته خمیده برای کسانی که نمی توانند مچ خود را بچرخانند یا خم کنند، داشته باشند.
به طور مشابه، افرادی که کنترل مچ دستشان محدود است ممکن است از محافظ بشقاب استفاده کنند، که مانعی در اطراف بشقاب برای جلوگیری از ریختن ایجاد می کند.
یک متخصص کاردرمانی ممکن است استفاده از یک دستبند چندکاره را برای بیماران مبتلا به ضایعه نخاعی که با چنگ زدن مشکل دارند، توصیه کند.
مواردی مانند برس مو و مسواک را می توان به دستبند چندکاره وصل کرد و سپس روی دست کشید تا از افتادن شان جلوگیری شود.
افراد مبتلا به آسیب نخاعی اغلب راحت لباس پوشیدن روی تخت را نسبت به روی ویلچر راحت تر می بینند.
به دلیل مساحت زیاد تشک، افراد می توانند بدون نگرانی در مورد از دست دادن تعادل یا افتادن روی زمین تحرک داشته باشند. هنگامی که لباس های آنها پوشیده می شود، آنها همیشه می توانند برای راحتی بیشتر پس از نشستن دوباره لباس شان را مرتب کنند.
افرادی که ثبات تنه ضعیفی دارند ممکن است برای نشستن راست و حفظ تعادل مشکل داشته باشند، مخصوصاً زمانی که می خواهند به وسیله ای دور از دسترس دست می یابند. برای به حداقل رساندن خطر زمین خوردن، یک متخصص کاردرمانی ممکن است استفاده از یک انبر مخصوص را توصیه کند. این ابزار همچنین می تواند به برخی از افراد کمک کنند که هنگام لباس پوشیدن، پاهایشان را از درون لنگه های شلوار خود عبور دهند.
هنگام انجام نقل و انتقالات، ضروری است که یک سطح پایدار را نگه دارید. نصب میله ها و ریل ها در مناطقی که معمولاً نقل و انتقالات انجام می شود مانند تخت، توالت و وان می تواند از افتادن جلوگیری کند.
اگرچه میله های چسبی به راحتی در دسترس هستند، اما باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرند زیرا مکش آن ها ممکن است همیشه نگه نداشته شود، به ویژه در منطقه ای با تغییر دما و رطوبت مانند دوش.
سازگاری خودرو مانند کنترل دستی و صندلی های قابل تنظیم می تواند به بیماران ضایعه نخاعی این امکان را بدهد که با خیال راحت از خودرو استفاده کنند.
افراد باید ارزیابی های کتبی و بالینی را پشت سر بگذارند تا اطمینان حاصل شود که می توانند بدون خطر برای خود و یا اطرافیان خود رانندگی کنند.
آیا تا به حال حس کرده‌اید که درک مفاهیم ساده ریاضی برای شما یا کودکتان…
تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا خواندن یک متن یا درک…
شاید تا حالا برای شما پیش آمده باشد که بخواهید مطلبی بنویسید و کلمات زیبایی…
مچ پای ما از استخوان‌های ریز و ظریفی تشکیل شده است که در اثر ضربه…
درای نیدلینگ یا سوزن خشک نوعی درمان است که برای رفع درد و مشکلات حرکتی…
یکی از مشکلاتی که بسیاری از افراد ممکن است دچار آن شوند، سیاتیک نام دارد.…