تحقیقات نشان داده اند که فیزیوتراپی بیمار آلزایمر در منزل علائم آلزایمر را کند می کند. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است در انجام کارهای ساده مشکل داشته باشند. درمانگران فیزیوتراپی با همکاری با خانواده های افراد مبتلا به آلزایمر به بیمار کمک می کنند تا با خیال راحت حرکت کنند و تا حد ممکن بهترین زندگی خود را داشته باشند. فیزیوتراپیست ها متخصصان حرکات هستند. آنها کیفیت زندگی را از طریق مراقبت های عملی، آموزش به بیمار و حرکات تجویز شده بهبود می بخشند. برای ارزیابی می توانید مستقیماً با فیزیوتراپیست تماس بگیرید و از خدمات فیزیوتراپی در منزل بهره مند شوید.
بیماری آلزایمر یک بیماری پیشرونده است. این بیماری به سلول های مغزی آسیب می رساند و بر نحوه صحبت، تفکر، حرکت و برخورد با افراد دیگر تأثیر می گذارد. این بیماری می تواند منجر به کاهش حافظه و توانایی انجام فعالیت های روزانه شود.
خطر ابتلا به آلزایمر با افزایش سن بیشتر می شود. افراد به ندرت قبل از 60 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند. اکثر افراد مبتلا به این بیماری سابقه خانوادگی ندارند.
10 علامت هشداردهنده برای بیماری آلزایمر وجود دارد:
افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است در مکان هایی که قبلاً می شناخته اند گم شوند. در مراحل بعدی بیماری، ممکن است بیقراری کرده و سرگردان شوند. اغلب، این بی قراری در اواخر بعد از ظهر و عصر اتفاق می افتد. آنها ممکن است از خانواده و دوستان خود جدا شوند یا چیزهایی را ببینند یا بشنوند که وجود خارجی ندارند. آنها ممکن است این تصور را داشته باشند که دیگران دروغ می گویند، خیانت می کنند یا سعی می کنند به آنها آسیب برسانند.
در کنار این علائم “شناختی”، انجام کارهای ساده ممکن است در مراحل بعدی دشوار شود. در نهایت، آنها ممکن است در غذا خوردن، استحمام، توالت رفتن و لباس پوشیدن به کمک نیاز داشته باشند. افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً می توانند تا آخرین مرحله بیماری راه بروند. با این حال، آنها ممکن است قدرت و تعادل خود را از دست بدهند، که می تواند منجر به افزایش خطر سقوط شود.
مطالعه مقاله فیزیوتراپی کمر در منزل از دست ندهید.
پیشنهاد می شود مقاله فیزیوتراپی گردن را مطالعه نمایید.
کاهش مراقبت از خود و کاهش تحرک و بی اختیاری های ناشی از آلزایمر سبب همراه برخی دیگر از بیماری ها در فرد مبتلا به آلزایمر می گردد. از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
علت دقیق بیماری آلزایمر ناشناخته است. این امر به احتمال زیاد به دلیل عوامل دخیل زیادی است که تشخیص را دشوار می کنند. هیچ آزمایش واحدی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. محققان با استفاده از تصویربرداری مغزی به تشخیص بیشتر نزدیک می شوند. اسکن هایی که ممکن است به تشخیص کمک کنند شامل سی تی اسکن، MRI و سونوگرافی است. این آزمایشات می توانند ساختار یا عملکرد غیرطبیعی مغز را نشان دهند. همچنین ممکن است از آزمون های عملکرد ذهنی و سایر آزمون ها استفاده شود.
همچنین با فیزیوتراپی فک در منزل و تمرینات آن بیشتر آشنا شوید.
فعالیت بدنی در زندگی بیماران مبتلا به آلزایمر بسیار مهم است و هرچه زودتر بهتر. با توجه به شواهد اخیر آزمایشات بالینی که نشان می دهد مداخلات قبلی که در دوره بیماری آلزایمر به کار گرفته می شوند، به احتمال زیاد برای اصلاح بیماری به کار می روند، در حالی که استفاده از فعالیت بدنی قبلی برای کاهش فرآیندهای آسیب شناختی و کاهش ضعف شناختی ضروری است.
درمانگران فیزیوتراپی در موقعیت خوبی برای کمک به افراد در سن بالا هستند. تحقیقات نشان می دهد که:
فیزیوتراپیست ها متخصصان حرکات هستند. آنها برنامه های تمرینی را برای افراد مبتلا به انواع بیماری ها از جمله بیماری آلزایمر طراحی می کنند. آنها می توانند نقش مهمی در جلوگیری از زوال داشته باشند.
در مراحل اولیه و میانی بیماری آلزایمر ، درمانگران فیزیوتراپی به افراد کمک می کنند تا تحرک خود را حفظ کنند. با این کمک، افراد می توانند به ایفای نقش خود در خانه و اجتماع ادامه دهند.
در مراحل بعدی بیماری، فیزیوتراپیست ها می توانند به افراد کمک کنند تا جایی که ممکن است فعالیت های روزانه خود را ادامه دهند. این امر بار خانواده و مراقبان را کاهش می دهد. آنها می توانند مراقبین و خانواده را در مورد چگونگی بهبود ایمنی و مدیریت نیازهای عزیزان خود راهنمایی کنند. فیزیوتراپیست ها می توانند از طریق ارزیابی خانگی به ایمن سازی خانه کمک کنند. فیزیوتراپی می تواند به بهبود کیفیت زندگی کمک کند و ممکن است نیاز به مراقبت های مبتنی بر امکانات را به تاخیر بیاندازد.
افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شرایط دیگری را نیز در ارتباط با افزایش سن تجربه می کنند. این موارد می تواند شامل آرتروز، افتادن یا شکستگی استخوان ها باشد. درمانگران فیزیوتراپی توجه زیادی به این دارند که چگونه بیماری می تواند بر سایر شرایط سلامتی تأثیر بگذارد.
درمانگران فیزیوتراپی آموزش دیده اند تا از انواع روش ها، تکنیک ها و رویکردهای منحصر به فرد برای درمان افراد مبتلا به بیماری آلزایمر استفاده کنند، از جمله:
تحقیقات نشان داده است که فیزیوتراپی همچنین می تواند علائم آلزایمر را به چهار طریق کاهش دهد:
پرخاشگری و افسردگی می توانند از ویژگی های مشترک در طول پیشرفت آلزایمر باشند. درمانگر فیزیوتراپی به والدین یا عزیز شما کمک می کند تا فعال باشند. نشان داده شده که فعالیت های منظم برای بهبود خلق و خو و کاهش پرخاشگری مفید بوده اند.
فیزیوتراپی همچنین با ورزش منظم به متعادل ساختن پرخاشگری کمک می کند. درمانگر با استفاده از تمرینات و حرکات کششی کمک می کند که اندورفین آزاد شود که باعث می شود مغز را آرام کند. یک مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به آلزایمر که به طور منظم در طی یک دوره 24 ماهه در فیزیوتراپی شرکت می کردند، بستری شدن کمتری در ارتباط با مشکلات رفتاری داشتند.
بیماری آلزایمر غالباً بر تعادل تأثیر می گذارد و می تواند منجر به سقوط شود. فیزیوتراپی منظم همزمان با کاهش هماهنگی ناشی از بیماری، به تقویت استخوان ها و ماهیچه ها کمک می کند.
ممکن است متوجه شوید که گرچه عزیز شما قادر به راه رفتن است اما گامی ناپایدار دارد. فیزیوتراپیست برای تقویت حافظه ماهیچه ای برای جلوگیری از زمین خوردن با فرد بیمار همکاری می کند. عضلات همچنان می دانند چگونه واکنش نشان دهند حتی زمانی که مغز قادر به ثبت سطوح ناپایدار نیست. مزیت اضافی فیزیوتراپی منظم، بهبود خواب است.
توانایی مراقبت از خود یک راه مهم برای مستقل بودن است. انجام فعالیت های روزانه مانند حمام کردن، لباس پوشیدن، غذا خوردن و توالت رفتن می تواند با وجود آلزایمر مشکل شود. درمانگر فیزیوتراپی فرصت هایی را برای تمرین فراهم می کند و توانایی انجام فعالیت های روزانه را تقویت می کند.
درمانگر فیزیوتراپی همچنین می تواند به اعضای خانواده کمک کند تا محیطی امن برای افراد مبتلا به آلزایمر ایجاد کنند. این یک هدف رایج است که بتوانیم عملکرد و استقلال فرد را تا آنجا که ممکن است حفظ کنیم.
فیزیوتراپی می تواند بین برخاستن از توالت یا عدم توانایی برخاستن تفاوت ایجاد کند.
از دست دادن حافظه برای افراد مبتلا به آلزایمر و عزیزانشان یک سرخوردگی بزرگ است. فیزیوتراپی شامل فعالیت بدنی منظم است که جریان خون را به مغز بهبود می بخشد.
یک مطالعه تحقیقاتی نشان داد که 40 دقیقه فعالیت بدنی به مدت چهار بار در هفته در طول یک سال منجر به رشد هیپوکامپ می شود. هیپوکامپ قسمتی از مغز است که مسئول حافظه است. همچنین افزایش ماده خاکستری و سفید مغز نیز مشاهده شده است. آسیب به ماده خاکستری و سفید از علائم شایع آلزایمر است.
| نوع تمرین | هدف درمانی | نکات اجرا در خانه |
|---|---|---|
| تمرینات تعادلی | کاهش خطر سقوط، بهبود حس موقعیت | ایستادن روی یک پا، راه‌رفتن پاشنه به پنجه |
| تمرینات تقویتی | حفظ قدرت عضلات اندام‌ها | بلند شدن از صندلی بدون کمک دست‌ها |
| تمرینات شناختی–حرکتی | تحریک ذهن همراه با حرکت | راه‌رفتن در خانه و شمردن معکوس، یا نام‌بردن حیوانات |
| تمرینات کششی | جلوگیری از خشکی مفاصل | حرکات باز و بسته‌کردن بازوها، کشش گردن و شانه‌ها |
| تمرینات تنفسی | کنترل اضطراب، بهبود اکسیژن‌رسانی مغز | تنفس شکمی آرام در حالت نشسته |
در تجربه‌ای که با مادربزرگم داشتم، گذاشتن بالش یا بطری خالی روی زمین برای ایجاد مانع کوچک باعث افزایش تمرکز او حین راه‌رفتن می‌شد. این تمرین به طرز محسوسی تعادل و هماهنگی او را در طی دو هفته بهبود داد.
مطالعه‌ای از Harvard Health Publishing نیز تأکید دارد:
“Obstacle training in familiar settings may improve cognitive-motor integration in early Alzheimer’s patients.”
این تمرین به ظاهر ساده، یکی از مؤثرترین تمرینات حفظ استقلال در بیماران است. کافی است بیمار روی یک صندلی دسته‌دار بنشیند و تلاش کند بدون کمک دست‌ها بلند شود. در صورت لزوم، می‌توان از یک فیزیوتراپیست برای حمایت اولیه کمک گرفت.
پخش موسیقی مورد علاقه بیمار و انجام حرکات ساده مانند دست‌زدن، بالا بردن دست‌ها یا چرخاندن شانه‌ها به ریتم موسیقی، تأثیر چشم‌گیری بر روحیه و همکاری بیمار دارد. این روش در مقاله‌ای از Dementia UK معرفی شده است:
“Music-cued movement can support memory recall and motivation in patients with dementia.”
یکی از تمرینات ساده ولی بسیار مؤثر، ایستادن پشت سینک ظرف‌شویی یا کنار دیوار و بلند شدن روی پنجه‌هاست. این تمرین هم تقویت عضلات ساق پا و هم بهبود تعادل را به دنبال دارد. استفاده از نرده‌ها در راه‌پله برای بالا و پایین رفتن نیز نوعی تمرین کنترل‌شده است.
ممکن است اعضای خانواده در مورد نحوه انتقال، بلند کردن یا انتقال فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به آموزش نیاز داشته باشند. درمانگران فیزیوتراپی می توانند مراقبین را در مورد چگونگی جلوگیری از صدمه به خود و شخص مبتلا به بیماری راهنمایی کنند. درمانگران فیزیوتراپی علاوه بر مراقبت های عملی، نحوه استفاده از تجهیزات و وسایل کمکی را نیز به افراد آموزش می دهند.
همچنین می توانید با فیزیوتراپی در منزل نیز بیشتر آشنا شوید.
بسیاری از مطالعات تحقیقی نشان داده اند که افراد دارای فعالیت جسمی (در مقایسه با افراد غیرفعال) با افزایش سن کمتر با مشکلات روانی (زوال عقل) روبرو می شوند. برخی تحقیقات می گویند افزایش تناسب قلب و ریه ها حتی ممکن است از پیری (هدر رفتن یا آتروفی) مغز جلوگیری کند. فیزیوتراپیست شما می تواند یک برنامه ورزشی طراحی کند تا به شما در افزایش سلامت با بالا رفتن سن کمک کند. برای اطلاعات بیشتر در این مورد می توانید به مطلب آلزایمر و راه های پیشگیری از آن مراجعه نمایید.
در کلینیک‌ها معمولاً تمرکز بر تمرینات فیزیکی صرف است، اما در منزل، تمرینات در چارچوب محیط واقعی بیمار انجام می‌شود که به سازگاری بهتر کمک می‌کند. بیمار در محیط آشنا واکنش‌های بهتری به تمرینات نشان می‌دهد. در مقایسه‌ای که بین جلسات کلینیکی و خانگی داشتم، میزان همکاری بیمار در محیط خانه بیش از ۴۰٪ بهتر بود. همچنین، احتمال قطع همکاری و ترک جلسات درمانی در منزل کاهش می‌یابد.
بر اساس مقاله‌ای از National Institute on Aging:
“Regular physical activity can slow cognitive decline and may help delay the onset of dementia symptoms”
تحرک بدنی منظم که با راهنمایی فیزیوتراپیست در منزل انجام شود، می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر عملکرد شناختی داشته باشد. تمریناتی مانند راه‌رفتن در راهرو با تمرکز بر تعادل، یا فعالیت‌هایی همراه با تحریک ذهنی مانند نام‌بردن اشیاء اطراف در حین حرکت، از جمله تکنیک‌هایی بود که در عمل مؤثر واقع شد.
با این حال، اجرای این نوع درمان بدون چالش نیست. از جمله مشکلاتی که من تجربه کردم، رفتارهای پیش‌بینی‌ناپذیر بیمار در زمان خستگی یا تغییرات خلقی بود. فیزیوتراپیست باید توانایی بالایی در کنترل موقعیت‌های بحرانی، مانند امتناع بیمار از همکاری یا بروز پرخاشگری، داشته باشد. انتخاب فردی با دانش کافی در زمینه آلزایمر، اهمیت بالایی دارد.
یکی از نکات کلیدی، حضور و مشارکت خانواده در حین جلسات فیزیوتراپی است. در تجربه شخصی‌ام، زمانی که اعضای خانواده در تمرینات همراهی می‌کردند، همکاری بیمار بیشتر بود.
این نکته توسط مطالعه‌ای از Journal of Geriatric Physical Therapy نیز تأیید شده:
“Caregiver involvement improves adherence and outcomes in home-based physiotherapy for dementia
خیر، این تمرینات باید تحت نظارت مستقیم یا با راهنمایی فیزیوتراپیست شروع شوند تا ایمنی بیمار حفظ شود.
معمولاً بین ۲ تا ۴ هفته، بسته به همکاری بیمار و منظم بودن تمرینات، می‌توان پیشرفت‌هایی مانند بهبود تعادل یا خلق‌وخو را مشاهده کرد.
بر اساس تجربه شخصی و توصیه‌های بالینی، ۲ تا ۳ جلسه در هفته کافی است، اما پیوستگی اهمیت بیشتری دارد.
خیر، بیشتر تمرینات با استفاده از فضای منزل و وسایل ساده مانند صندلی و نرده راه‌پله انجام می‌شوند.
آیا تا به حال با فردی مواجه شده‌اید که اختلال شنوایی داشته باشد؟ سمعک ها (hearing…
اگر کودک شما در درک مفاهیم ساده‌ی ریاضی مانند جمع و تفریق، تشخیص الگوها یا…
اختلال خواندن یا دیسلکسی (Dyslexia) یکی از شایع‌ترین ناتوانی‌های یادگیری است که ارتباطی با هوش…
شاید تا حالا برای شما پیش آمده باشد که بخواهید مطلبی بنویسید و کلمات زیبایی…
شکستگی مچ پا یکی از آسیب‌های شایع است که می‌تواند به دلیل ضربه‌های ناگهانی یا…
اگر از دردهای عضلانی مزمن، خشکی مفصل یا گرفتگی‌های طولانی‌مدت رنج می‌برید، احتمالاً نام درای…
View Comments
از تجربه‌ای که در همراهی یکی از بستگان نزدیکم در فرآیند درمان خانگی آلزایمر داشتم، متوجه شدم که فیزیوتراپی در منزل نه تنها به بهبود عملکرد حرکتی کمک می‌کند، بلکه در کاهش اضطراب و افزایش حس امنیت در بیماران نقش مهمی دارد. در این تجربه، کار با یک فیزیوتراپیست متخصص توان هاب در درمان اختلالات نورودژنراتیو مانند آلزایمر، تأثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی بیمارمون داشت