مراقبت از بیمار ام اس در منزل در صورت عدم داشتن آگاهی مناسب، می تواند فضای دشواری برای طرفین ایجاد کند. به طور کلی دشوار است که بدانیم فرد مبتلا به ام اس از یک هفته به هفته دیگر به چه تغییراتی در خانه و حمایت عاطفی نیاز خواهد داشت. مراقبت از بیمار ام اس در منزل می تواند از نظر جسمی، روانی و احساسی طاقت فرسا باشد. با این حال، با وجود حمایت و پشتیبانی مناسب می توانید چالش ها را پشت سر گذاشته و به شخص مورد علاقه خود در مدیریت استرس و علائم بیماری کمک کنید.
تشخیص بیماری ام اس (MS) می تواند برای فرد ویرانگر و برای خانواده و دوستان ترسناک باشد. این بیماری غیرقابل پیش بینی است، بنابراین پیش بینی نیازهای مراقبتی دشوار است. عزیز شما ممکن است دچار نوسانات خلقی چشمگیری شود و به دلیل ناراحتی از برآورده نشدن زندگی ای که برنامه ریزی کرده است یا مضطرب از آینده ای نامشخص، افسرده شود.
با کمی کمک و راهنمایی، می توانید از عزیز خود حمایت کنید و به او کمک کنید تا با چالش های جسمی و احساسی پیش رو سازگار شود.
یک راه خوب برای ارائه حمایت و پشتیبانی این است که تا آنجا که می توانید در مورد بیماری MS یاد بگیرید. منابع آنلاین اطلاعات زیادی را ارائه می دهند. حتی می توانید در برنامه های آموزشی یا در جلسات گروه های پشتیبانی یا رویدادهای متمرکز بر MS با هم شرکت کنید.
آشنایی با بیماری ام اس می تواند به شما در درک احساسی که فرد ممکن است داشته باشد، کمک کند، حتی اگر علائم آن را مشاهده نکنید. این می تواند به شما در حمایت بهتر از آنها کمک کند.
ارتباط با بیمار نیز بسیار مهم است. اگر ندانید فرد بیمار به چه چیزی نیاز دارد، حمایت از او دشوار است. از شخص بپرسید چگونه می توانید به او کمک کنید.
اگر با بیمار شما با با این قضیه مشکلی نداشت، در مراقبت از او نقش فعالی ایفا کنید. نمونه هایی از مشارکت فعال در مراقبت از عزیزان شما می تواند شامل موارد زیر باشد:
نقش شما ممکن است با گذشت زمان تغییر کند، بنابراین سعی کنید مرتباً با شخصی که از او مراقبت می کنید مشورت کنید. گاهی اوقات آنها ممکن است به کمک بیشتری احتیاج داشته باشند، و گاهی اوقات ممکن است بخواهند مستقل تر باشند. صحبت در مورد مسائل به شما کمک می کند تا از یکدیگر حمایت کرده و چالش های ناشی از بیماری MS را پشت سر بگذارید.
ضعف، سفت شدن عضلات، اختلال در تعادل و خستگی عمومی می تواند به این معنا باشد که افراد مبتلا به ام اس در رفت و آمد مشکل داشته باشند. تا جایی که می توانید زندگی را برای عزیزانتان در خانه راحت کنید. آسانسور، وسایل حرکتی و ریل دستی همه می توانند مفید باشند.
آسیب به غلاف محافظ اعصاب می تواند بر عملکرد مثانه تأثیر بگذارد و منجر به ایجاد مثانه عصبی و از دست دادن کنترل شود. مثانه ممکن است تنبل یا بیش فعال شود و منجر به نشت، ناراحتی و مشکل در دفع ادرار شود.
افراد مبتلا به ام اس ممکن است از دردی رنج ببرند که می تواند ناتوان کننده و ناراحت کننده باشد. درد شدید صورت موسوم به نورالژی سه قلو ممکن است با حرکات صورت ایجاد شود. سوزش، گرفتگی یا درد مربوط به پا نیز می تواند یک مشکل باشد. یک نوع درد ناخوشایند که ممکن است در MS ایجاد شود نوعی دیاستزی است که به آن “MS hug” می گویند و به صورت احساس سوزش، سوزن سوزن شدن یا بی حسی به دور کمر می پیچد.
این احساسات تغییر یافته می توانند تنها با یک لمس ساده یا تغییرات دما ایجاد شوند. برای تسکین درد به پزشک عمومی یا متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. داروهای ضد افسردگی می توانند برای جلوگیری از درد عصبی مفید باشند.
همچنین شما می توانید به عنوان مراقب ناراحتی آنها را با کمپرس گرم، جوراب ساق بلند و یا لباس های گشاد کاهش دهید و مشاهده دقیق و شناسایی محرک ها هم می تواند مفید باشد.
مطالعه مقاله ورزش های کاردرمانی ام اس از دست ندهید.
وقتی در خانه ای با فردی که بیماری ام اس دارد زندگی می کنید، سازگار ساختن بخش های مختلف خانه می تواند باعث بهبود شرایط بیمار شما در زمینه های زیر شود:
این سازگاری و تغییرات می توانند شامل موارد زیر باشند:
بسیاری از تغییرات بدون اینکه گران باشند می توانند مفید باشند.
بیماری ام اس غیرقابل پیش بینی است، بنابراین برخی روزها ممکن است به کمک بیشتری نیاز داشته باشند و در مواقع دیگر خیر. از این تغییرپذیری آگاه باشید و مشاهده کنید یا از آنها بپرسید که به کمک نیاز دارند یا نه. سپس در صورت نیاز آماده کمک به آنها باشید.
تحقیقی در سال 2017 نشان داد که افراد مبتلا به ام اس تغییرات فیزیکی بدن خود را ناراحت کننده می دانند. گاهی اوقات تلاش مراقبین برای حمایت، بیش از حد یا مزاحمت تلقی می شود. این امر می تواند باعث شود افراد مبتلا به ام اس احساس ناخوشایندی داشته یا نادیده گرفته شوند. همچنین می تواند باعث ایجاد فشار در روابط خانوادگی شود. همین تحقیق پیشنهاد می دهد که مراقبین از کمک سریع در انجام وظایف اجتناب کنند. مداخله پیش از موعد یا کمک بیش از حد می تواند حس توانایی تکمیل کارها را در آنها از بین ببرد.
همه تلاش ها برای کمک منفی تلقی نمی شود. این مطالعه نشان داد که وقتی مراقبین به طرقی که باعث ارتقا ارزش فرد و حفظ استقلال می شود کمک می کنند، روابط بهبود می یابد. این مطالعه همچنین نشان داد که ارتباط باز و گاهی عقب ایستادن مراقبین می تواند پیامدهای منفی را به حداقل برساند.
اینکه بیمار بتواند لیستی از نیازمندی هایش را برای شما تهیه کند، می تواند مفید باشد. گاهی اوقات، بهترین راه برای ارائه پشتیبانی، دادن فضا به شخص است. اگر آنها وقت می خواهند، به درخواست آنها احترام بگذارید و به آن عمل کنید.
اگر از فرد مبتلا به ام اس مراقبت می کنید، ممکن است مجبور شوید کارهای مختلفی را انجام دهید که می تواند شامل موارد زیر باشد:
پیگیری موارد حیاتی روزانه مانند فشار خون، دما، میزان درد، میزان اشباع اکسیژن و میزان تنفس به مراقبین کمک می کند تا در صورت وجود مشکل متوجه آن شوند و در صورت نیاز از پزشک کمک بگیرند.
از دست دادن عملکرد مثانه و روده می تواند دلخراش باشد، اما آمادگی برای آن می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
صحبت با پزشک درباره بی اختیاری ، پیدا کردن شلوارهای مناسب برای بی اختیاری و انبار کردن لوازمی مانند پوشک و دستمال مرطوب کمک می کند تا شرایط راحت تر مدیریت شود.
کسی که مبتلا به بیماری ام اس پیشرونده است، به تدریج تحرک خود را از دست می دهد، بنابراین ممکن است زمان بیشتری را در رختخواب، روی تخت یا صندلی چرخدار بگذراند.
جلوگیری از بروز زخم بستر با تغییر مکان مکرر، بهداشت مناسب، تغذیه سالم و مشاهده روزانه بدن برای حفظ سلامتی و راحتی بیماران اولویت اصلی آنها خواهد بود.
مانند بسیاری از بیماریهای مزمن، تنهایی، اضطراب و افسردگی واقعیت های روانی هستند که باید مورد توجه قرار گیرند. مراقبین می توانند به تغییرات رفتاری و انزوای اجتماعی که بیماران آنها در حال تجربه هستند توجه داشته باشند و در صورت نیاز به آنها کمک کنند.
مراقبین می توانند به بیماران خود کمک کنند تا خستگی و ضعف خود را با گام هایی مانند رعایت برنامه های روزانه و اختصاص وقت برای تمرینات روزانه مانند پیاده روی، یوگا و شنا کاهش دهند.
دریافت خدمات فیزیوتراپی در منزل و کاردرمانی در منزل و حمایت از بیماران هنگام ایستادن یا راه رفتن و کاهش خطرات ناشی از سقوط در خانه می تواند کنار آمدن با تغییرات فیزیکی را برای آنها و شما آسان تر کند.
در مورد فیزیوتراپی بیمار ام اس در منزل می توانید به مقاله مربوط مراجعه نمایید. علاوه بر آن کاردرمانی برای بیماری ام اس نیز به همراه دیگر روش ها نقش مهمی در کمک به استقلال فردی بیمار دارد.
درک آنچه به شخص مبتلا به ام اس می گذرد دشوار است. گاهی اوقات ممکن است ناخواسته حرف ناراحت کننده ای بزنید. در اینجا به چند عبارت و موضوعی که باید از گفتن آنها اجتناب کنید و آنچه می توانید در عوض بگویید اشاره می شود:
علائم بیماری ام اس همیشه قابل مشاهده نیستند. در عوض، بپرسید: “حالت چطور است؟”
تجربیات دیگر افراد مبتلا به ام اس به یکدیگر ربطی ندارند. در عوض، بگویید: “تاثیر بیماری ام اس بر همه افراد یکسان نیست. چه کار میکنی؟”
هیچ درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد. درعوض درباره فعالیت هایی که ممکن است به آنها کمک کند، مانند ورزش صحبت کنید.
هرگز کسی را به خاطر داشتن بیماری ام اس سرزنش نکنید یا نگویید که این بیماری تقصیر اوست. علت بیماری ام اس ناشناخته است و عواملی مانند سن و ژنتیک از کنترل فرد خارج است.
کاردرمانی ام اس چیست؟ برای آشنایی بیشتر می توانید مقاله مورد نظر را مطالعه نمایید.
مراقبت از خود برای حفظ سلامت و جلوگیری از فرسودگی اهمیت دارد. این امر شامل موارد زیر می شود:
فکر کردن در مورد اینکه برای حمایت از بیمار ام اس به چه چیزهایی نیاز دارید می تواند مفید باشد. سوالات زیر را می توانید از خود بپرسید:
این سوالات با پیشرفت MS رایج هستند. با این حال، مراقبین اغلب تمایلی به کاهش بار خود و مراقبت از خود ندارند.
از جستجوی گفتگوی درمانی حرفه ای برای سلامت روان خود دریغ نکنید. مراجعه به یک مشاور یا سایر متخصصان سلامت روان برای صحبت در مورد سلامت احساسی و روانی تان راهی برای مراقبت از خود است. می توانید از پزشک بخواهید که شما را به روانپزشک، درمانگر یا سایر متخصصان سلامت روان معرفی کند.
مطالعه مقاله فیزیوتراپی بیماران ام اس از دست ندهید.
یاد بگیرید که علائم فرسودگی را در خود تشخیص دهید. این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
اشکالی ندارد که استراحت کنید و کمک بخواهید. مطلقاً نیازی به احساس گناه در مورد آن نیست. به یاد داشته باشید سلامتی شما مهم است و لازم نیست همه کارها را به تنهایی انجام دهید. مدتی استراحت نشانه شکست یا ضعف نیست.
دیگران ممکن است بخواهند کمک کنند، بنابراین به آنها اجازه این کار را بدهید. از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که در زمان خاصی به آنجا بیایند تا بتوانید کارهای خود را انجام دهید یا فعالیت دیگری انجام دهید. همچنین می توانید لیستی از افرادی که در گذشته پیشنهاد کمک کرده اند تهیه کنید. در صورت نیاز به استراحت، از تماس با آنها دریغ نکنید.
اگر هیچ کس در خانواده یا گروه دوستان شما در دسترس نیست، می توانید مراقب های حرفه ای را برای مراقبت موقت استخدام کنید. به احتمال زیاد می توانید یک شرکت مراقبت خانگی پیدا کنید که این خدمات را با پرداخت هزینه ارائه می دهد.
یک تمرین مدیتیشن منظم می تواند به شما در حفظ آرامش در طول روز کمک کند. تکنیک هایی که می توانند به شما کمک کنند آرامش خود را حفظ کرده و در زمان های استرس زا قوی باشید، عبارتند از:
پیشنهاد می شود مقاله هزینه کاردرمانی را در وب سایت توان هاب مطالعه بفرمایید.
طبق آخرین تحقیقات انجام شده، محققان شواهد بیشتری مبنی بر اینکه یکی از رایج ترین ویروس های جهان ممکن است با بیماری ام اس مرتبط باشد، یافته اند.
ویروس اپستین-بار(Epstein-Barr) مدت ها مشکوک به نقش داشتن در ایجاد بیماری ام اس بوده است. اما اثبات یک ارتباط بین آن و ایجاد بیماری دشوار است زیرا تقریباً همه به اپستین-بار مبتلا می شوند اما تعداد کمی از افراد به ام اس مبتلا می شوند.
هفته گذشته، محققان هاروارد یکی از بزرگترین مطالعاتی را گزارش کردند که از ارتباط احتمالی بین ویروس و ام اس خبر می دهد. آنها نمونه‌های خونی از آزمایش‌های معمول پزشکی را روی بیش از 10 میلیون نفر از اعضای ارتش آمریکا مطالعه کردند. نمونه‌ها دوره‌ای از سال 1993 تا 2013 را پوشش می‌دهند.
آنها دریافتند که خطر ابتلا به ام اس به دنبال عفونت اپستین-بار 32 برابر افزایش می یابد.
تنها 5.3 درصد از گروه نمونه گیری شده در زمان پیوستن به ارتش، فاقد علائم ویروس بودند. محققان 801 مورد ام اس را که بعداً در طی یک دوره 20 ساله پیدا شد، با 1566 عضو خدماتی که هرگز به ام اس مبتلا نشدند، مقایسه کردند. فقط یکی از بیماران ام اس قبل از تشخیص بیماری هیچ شواهدی از ویروس اپستین بار نداشت و محققان هیچ مدرکی دال بر دخیل بودن سایر عفونت های ویروسی پیدا نکردند.
آلبرتو آسچریو، رهبر مطالعه و تیمش در نشریه Science گزارش دادند، یافته‌ها نشان می‌دهد که عفونت اپستین-بار “یک علت و نه پیامد ام اس” است.
دکتر ویلیام اچ رابینسون و دکتر لارنس استینمن از دانشگاه استنفورد در گزارشی در کنار این مطالعه نوشتند که به نظر می‌رسد این ویروس “محرک اولیه” باشد.
اپستین بار بیشتر به دلیل ایجاد “مونو” یا مونونوکلئوز عفونی در نوجوانان و جوانان شناخته شده است. این ویروس پس از عفونت در بدن غیرفعال می ماند و با پیشرفت بعدی برخی از بیماری های خودایمنی، از جمله ام اس و سرطان های نادر مرتبط است.
مطالعه جدید “قوی ترین شواهد تا به امروز است که اپشتین بار در ایجاد ام اس نقش دارد.”
مارک آلگرتا، معاون پژوهشی انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس
مارک آلگرتا افزود که شواهد جدید، دری را برای پیشگیری بالقوه از ام اس با جلوگیری از عفونت اپستین بار باز می کند.
برای مطالعه کامل مقاله در نشریه science می توانید به لینک آخرین تحقیقات درباره بیماری ام اس مراجعه نمایید.
آیا تا به حال حس کرده‌اید که درک مفاهیم ساده ریاضی برای شما یا کودکتان…
تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا خواندن یک متن یا درک…
شاید تا حالا برای شما پیش آمده باشد که بخواهید مطلبی بنویسید و کلمات زیبایی…
مچ پای ما از استخوان‌های ریز و ظریفی تشکیل شده است که در اثر ضربه…
درای نیدلینگ یا سوزن خشک نوعی درمان است که برای رفع درد و مشکلات حرکتی…
یکی از مشکلاتی که بسیاری از افراد ممکن است دچار آن شوند، سیاتیک نام دارد.…