گفتاردرمانی برای دیس آرتری

گفتاردرمانی برای دیس آرتری برای بازیابی گفتار صحیح و شیوا برای بیماران انجام می گردد و شیوه درمان به علت و شدت علائم و نوع دیس آرتری بستگی خواهد داشت. اما ابتدا به معرفی اختلال دیس آرتری بپردازیم.

دیس آرتری هنگامی اتفاق می افتد که ماهیچه هایی که برای گفتار استفاده می شوند ضعیف شده یا در کنترل آنها مشکل وجود دارد. دیس آرتری غالباً باعث اختلال یا کندی گفتار می شود که درک آن برای دیگران دشوار می گردد.

دلایل عمده دیس آرتری شامل اختلالات سیستم عصبی و شرایطی است که باعث فلج صورت یا ضعف عضلات زبان یا گلو می شود. برخی از داروها نیز می توانند باعث دیس آرتری شوند.

درمان علت اصلی دیس آرتری ممکن است گفتار را بهبود بخشد. همچنین ممکن است به گفتاردرمانی نیاز پیدا شود. برای دیس آرتری ناشی از داروهای تجویزی، تغییر یا قطع داروها می تواند کمک کند.

علائم دیس آرتری

علائم و نشانه های بیماری بسته به علت اصلی و نوع دیس آرتری متفاوت است. این علائم می توانند شامل موارد زیر باشد:

گفتار نامفهوم
گفتار آهسته
ناتوانی در صحبت کردن با صدای بلند
گفتاری سریع که درک آن دشوار است
تودماغی صحبت کردن یا صدای خش دار و خسته داشتن
ریتم گفتاری نابرابر یا غیر عادی
حجم گفتار نابرابر
گفتار یکنواخت(مونوتون)
مشکل در حرکت دادن زبان یا عضلات صورت

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

دیس آرتری می تواند نشانه یک بیماری جدی باشد. در صورت تغییر ناگهانی یا غیر قابل توضیح در توانایی تکلم، به پزشک مراجعه کنید.

همچنین برای اطلاعات درباره کودکان اوتیسم می توانید مقاله گفتاردرمانی برای کودکان اوتیسم مطالعه نمایید.

علل بروز دیس آرتری

در این بیماری، ممکن است در حرکت عضلات دهان، صورت یا سیستم تنفسی فوقانی که گفتار را کنترل می کنند، مشکل وجود داشته باشد. شرایطی که ممکن است منجر به دیس آرتری شود عبارتند از:

اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS یا بیماری لو گریگ)
آسیب مغزی
تومور مغزی
فلج مغزی
سندرم گیلن باره
آسیب به سر
بیماری هانتینگتون
بیماری لایم
بیماری ام اس
دیستروفی عضلانی
میاستنی گراویس
پارکینسون
سکته
بیماری ویلسون

برخی از داروها مانند داروهای آرام بخش و داروهای تشنج نیز می توانند باعث دیس آرتری شوند.

مقاله گفتاردرمانی برای حرف زدن کودک از دست ندهید.

عوارض دیس آرتری

به دلیل مشکلات ارتباطی که این اختلال ایجاد می کند، عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

مشکلات اجتماعی. مشکلات ارتباطی ممکن است بر روابط با خانواده و دوستان تأثیر بگذارد و موقعیت های اجتماعی را به چالش بکشد.
افسردگی. در برخی از افراد، بیماری ممکن است منجر به انزوای اجتماعی و افسردگی شود.

می توانید مقاله گفتاردرمانی برای بزرگسالان را مطالعه نمایید.

تشخیص بیماری

یک متخصص گفتاردرمانی می تواند گفتار را ارزیابی کند تا در تعیین نوع دیس آرتری کمک کند. این کار می تواند به متخصص مغز و اعصاب، که به دنبال علت اصلی است، کمک کند.

علاوه بر انجام معاینه بالینی، پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای شناسایی شرایط زمینه ای انجام دهد، از جمله:

تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری، مانند MRI یا سی تی اسکن، تصاویر دقیقی از مغز، سر و گردن به دست می دهند که ممکن است به شناسایی علت مشکل گفتاری کمک کند.
مطالعات مغز و اعصاب. این موارد می توانند منبع علائم را مشخص کنند.
آزمایش خون و ادرار. این موارد می توانند کمک کنند تا تشخیص داده شود یک بیماری عفونی یا التهابی علائم را ایجاد می کند.
آزمایش مایع نخاعی. این آزمایش می تواند به تشخیص عفونت های جدی، اختلالات سیستم عصبی مرکزی و سرطان های مغز یا نخاع کمک کند.
نمونه برداری از مغز. در صورت مشکوک بودن به تومور مغزی، پزشک ممکن است نمونه کوچکی از بافت مغز را برای آزمایش خارج کند.
آزمایشات عصبی روانشناختی. این آزمایش ها مهارت های تفکر (شناختی)، توانایی درک گفتا ، توانایی درک خواندن و نوشتن و سایر مهارت ها را اندازه گیری می کنند. دیس آرتری بر مهارت های شناختی و درک از گفتار و نوشتار تأثیر نمی گذارد، اما یک بیماری زمینه ای می تواند باعث این کار شود.

برای آشنایی با گفتار درمانی می توانید مقاله همه چیز درباره گفتار درمانی را مطالعه نمایید.

همچنین می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تمرینات کودک برای گفتاردرمانی به مقاله 14 تمرین گفتاردرمانی برای کودکان مراجعه نمایید.

درمان

روش درمان به علت و شدت علائم و نوع دیس آرتری بستگی خواهد داشت. پزشک در صورت امکان علت بروز اختلال را درمان می کند، که ممکن است گفتار را بهبود بخشد. اگر اختلال به دلیل داروهای تجویز شده است، در مورد تغییر یا قطع چنین داروهایی باید با پزشک خود صحبت کنید.